Werken met play-mobile poppetjes staat al langere tijd binnen de hulpverlening bekend onder de naam; “een taal erbij”. Men zet het als methodiek in bij het ambulante werk binnen gezinnen die vanuit de professionele jeugdhulpverlening ondersteund worden.
De kracht die ervan uitgaat is, dat men samen met de “opsteller” playmobile poppetjes gebruikt om zijn/haar woon/werk/leef situatie op tafel te zetten als een soort van familie opstelling (zoals bij o.a.Hellinger) Het leuke van de diverse playmobile poppetjes is dat men ook bepaalde eigenschappen/kwaliteiten/talenten kan meenemen in deze beeldende vorm van introspectie.
Het werkt als volgt; je stelt jezelf een vraag over een probleemsituatie waar je voor/in staat. Bijv; waarom ben ik altijd de pineut? Of bijv; waarom kan ik niet voor mezelf opkomen? Je kiest een poppetje voor jezelf. Vervolgens kies je zelf playmobile-poppetjes uit voor je ouders/kinderen/ vrienden/werkomgeving/school/ kortom iedereen die te maken kan hebben met de eerder genoemde vraag of thema. Jij bepaalt wie mee doet of belangrijk is om antwoord te kunnen geven op deze vraag.
De “opsteller” helpt je met het duidelijk stellen van de vraag en hoe je de tafelruimte gaat gebruiken. Vervolgens zet je je eigen poppetje op en dan ga je de andere poppetjes een plek geven. Door jezelf in zo’n opstelling ten opzichte van de “anderen” te zien, wordt de huidige situatie zichtbaar. Je kunt namelijk wel heel veel vertellen over je familie/ gezin/ schoolsituatie. Maar op het moment dat je echt ziet, hoe men tegenover elkaar staat, komt ook meteen het gevoel los dat erachter zit. Dat werkt zeer verhelderd.
De methodiek die ik bij Gerrrie Reijersen van Buuren heb geleerd gaat echter nog een stapje verder. Zij geeft aan dat wij als persoon onze “levensopdrachten” min of meer onbewust meenemen. Maar wat wil je vanuit je kind zijn, zelf? Wat als je alle verwachtingen en legaten mag loslaten?
Wie ben JIJ en wat zegt deze opstelling over je toekomst?
